เครื่องวัดการหักเหของแสง

เครื่องวัดการหักเหแสงเป็นอุปกรณ์ในห้องปฏิบัติการ หรือภาคสนามสำหรับการวัดดัชนีการหักเหของแสง ( refractometry ) ดัชนีหักเหคำนวณจากกฎหมายของปราดเปรื่อง ในขณะที่สำหรับผสมดัชนีหักเห สามารถคำนวณจากองค์ประกอบของวัสดุที่ใช้กฎการผสม เช่น Gladstone–Dale relation และ Lorentz–Lorenz equation.

มีหลายชนิดทั้งแบบส่องกล้อง และในแบบดิจิตอลซึ่งจะตรวจสอบดัชนีการหักเหของแสง วัดความหวานสำหรับวัดปริมาณน้ำตาลในน้ำ น้ำผลไม้สด น้ำเชื่อม เครื่องดื่ม และอาหารต่างๆ โดยค่าที่ได้มีหน่วยเป็น องศาบริกซ์ (เปอร์เซ็นต์น้ำหนักต่อน้ำหนัก) วัดความเค็ม หรือปริมาณเกลือมีชื่อรียกว่า Salinity Refractometer มีหน่วยเป็นความเข้มข้น PPT (Part Per Thousond) สำหรับวัดปริมาณเกลือในอาหารหมักเกลือ (Salt curing) วัดความเข้มข้นของเกลือในซีอิ้ว น้ำปลา ปูเค็ม และอาหารอื่นๆ เป็นต้น ให้ความแม่นยำสูง และการวัดที่รวดเร็ว

การวัดดัชนีการหักเหของแสง

เครื่องวัดมาตรฐานวัดขอบเขตของการหักเหแสง (เป็นส่วนหนึ่งของดัชนีการหักเหแสง) ของสารโปร่งใสทั้งในสถานะของเหลว หรือของแข็ง จากนั้นจะใช้เพื่อระบุตัวอย่างของเหลววิเคราะห์ความบริสุทธิ์ของตัวอย่าง และกำหนดจำนวน หรือความเข้มข้นของสารที่ละลายภายในตัวอย่าง เมื่อแสงผ่านของเหลวจากอากาศมันจะช้าลง และสร้างภาพลวงตา ‘ดัด’ ความรุนแรงของ ‘โค้ง’ จะขึ้นอยู่กับปริมาณของสารที่ละลายในของเหลว

ปริซึมในเครื่องวัดมีดัชนีการหักเหของแสงได้ดีกว่าสารละลาย การวัดจะถูกอ่าน ณ จุดที่ปริซึม และการแก้ปัญหามาบรรจบกัน ด้วยวิธีการแก้ปัญหาความเข้มข้นต่ำดัชนีการหักเหของปริซึมจะยิ่งใหญ่กว่า ตัวอย่างการสร้างมุมการหักเหขนาดใหญ่ และการอ่านค่าต่ำ (“A” บนไดอะแกรม) การย้อนกลับจะเกิดขึ้นกับสารละลายความเข้มข้นสูง (“B” บนไดอะแกรม)

หน่วยการวัด : มักจะอ่านเป็น Brix หรือ% Brix (เปอร์เซ็นต์ Brix) ใช้ในหลายอุตสาหกรรมเพื่อวัดความเข้มข้นของน้ำตาลในน้ำ เช่น ในอุตสาหกรรมเครื่องดื่ม